Bakit nga ba mas madali para sa atin ang magbigay ng papuri kaysa magtuwid ng mali? Tama lamang na lagi tayong magbigay ng mga papuri pero huwag nating kalimutan, na tungkulin din natin ang magtuwid ng mali.

Ang pagtutuwid ng kamalian at pakikipagkasundo sa mga kapatid na nagkasala ang siyang nagiging tema ng mga pagbasa natin para sa linggong ito.

Sa aklat ni Propeta Ezekiel (33:7-9), sinasabi ng Panginoon na ang tao ay ginawa niyang taga-bantay ng Israel, at tungkulin ng tao na bigyan ng babala ang taong masama, upang ito ay makapagbagong buhay, pananagutan ng tao ang kamatayan ng isang masama kung hindi niya ito bibigyan ng babala. Sa ebanghelyo ni San Mateo (18:15-20) ibinigay ni Hesus ang mga konkretong hakbang upang isagawa ang pagtutuwid ng kamalian ng kapwa upang sa ganun ay mapanauli at mapanatili ang mabuting ugnayan ng mga magkakapatid. Ang wika ni Hesus "Kung magkasala sa iyo ang kapatid mo, puntahan mo siya at kausapin ng sarilinan" (Mt.18:15)

Mainan na pansinin natin na ang unang hakbang ng pakikipagkasundo ay dapat magsimula sa taong pinagkasalaan. Dito natin ngayon nakikita na kakaiba ang kalooban ng Diyos sa gawi ng tao. Sa gawi at kaisipan ng tao, kung sino ang may kasalanan siya dapat ang unang gumawa ng paraan para makipagkasundo. Mababatid din natin ngayon kung gaano kalalim ang  pagmamahal ng Diyos; Ang Diyos ang laging nangunguna upang ibigay sa atin ang mga biyaya upang tayo'y makapagpatawad at makapagmahal sa kapwang nagkasala sa atin. Ang pagmamahal ang siya namang ipinapangaral ni Apostol San Pablo sa mga taga-Roma (13:8-10) Ang wika niya "Ang umiibig ay hindi gumagawa ng masama kaninuman, kaya't ang pag-ibig ang kabuuan ng kautusan ng Diyos" (Rm.13:10)

Dahil sa pag-ibig ng Diyos, ang pakikipagkasundo ay maari nating ituring bilang regalo ng Diyos Ama – isang mapagmahal at kusang pagbibigay ng Diyos. Konkreto natin itong nauunawaan sa pamamagitan ng misteryo paskwal ng ating Panginoong Hesukristo, dahil sa pag-aalay ng sakripisyo ni Kristo tayo naligtas at pinalaya mula sa pagka-alipin sa kasalanan na siyang naging dahilan upang tayo ay ipagkasundo sa Diyos Ama.  (Cf. Reconcilatio et Paenitentia, John Paul II, pp.25-27)

Ang sabi ni Pope Saint Leo, “Lahat ng ginawa at itinuro ni Hesus para sa ipagkakasundo ng mundo sa Diyos Ama, ay ating nababatid hindi lamang sa nakalipas na kasaysayan, bagkos ito ay patuloy nating nararanasan sa pamamagitan ng mga banal na misteryo na ipinagdiriwang sa Simbahang itinatag ni Hesus” Sa pamamagitan ng sakramento ng pakikipagkasundo, nauunawaan at nararamdaman natin ang kapatawarang ibinibigay ng Diyos. Sa bawat paglapit natin sa sakramento ng kumpisal nakakamtan natin ang kapatawaran ng Diyos, at dahil doon, nararapat lamang na pagbabagong buhay ang ating maging tugon mula  sa kapatawaran na ating tinanggap.

Ang pakikipagkasundo at pagbabagong buhay ay lagi dapat magkaugnay, kailanman hindi maaring paghiwalayin ang dalawang ito. Ang pagbabagong buhay ay mahalaga sapagkat ito ang nagiging daan upang muling maibalik ang  mabuting pagsasamahan ng bawat tao, pamilya, komunidad at simbahan. Kung tayo ay itinutuwid sa ating mga pagkakamali tangapin natin ito ng may kabukasan ng kalooban. Hilingin natin sa Diyos na magkaroon tayo ng lakas ng loob upang tayo ay maging instrumento Niya upang palagiang maipahayag katotohanan, na sa pamamagitan isang buhay na mayroong kabanalan tunay tayong makapag-akay ng ating kapwa patungo sa Diyos. Makakapagbigay tayo ng papuri sa Diyos kung tayo ay palagiang mananatili sa kanyang katuwiran, iwinawaksi  ang anumang uri ng kamalian.