Ang sabi ni St. Rose of Lima “Apart from the Cross there is no other ladder by which we can get to heaven.” Sa pamamagitan ng Krus ni Hesus, nagtatagpo ang langit at lupa, ang tao at kaligtasan.

Sa Ebanghelyo ni San Mateo itinatagubilin ni Hesus sa kanyang mga alagad ang kahalagahan ng pagpapasan ng Krus – “Kung ibig ninumang sumunod sa akin, limutin niya ang ukol sa kanyang sarili, pasanin ang kanyang krus at sumunod sa akin” (Mt. 16:24)

Ang pagpapasan ng Krus ay nangangahulugan ng kahandaan upang iaalay ang buong buhay sa Diyos, ang paglimot sa sarili ay hindi lamang ang pagtalikod sa mga nais ng ating katawan kundi higit pa doon ay gawing sentro ng ating buhay ang Diyos. Ito rin ang panawagan ni Apostol San Pablo – “Ialay ang sarili bilang handog na buhay, banal at kalugod-lugod sa Diyos, gawin kung ano ang mabuti, nakakalugod sa Diyos at huwag umayon sa takbo ng mundong ito.” (Rom. 12:1-2)

Sa pamamagitan ng pagkakatawang tao ni Hesus, niyakap ng Diyos ang ating pagkatao at dahil doon tayo ngayon na nagiging kahati sa sakripisyo ng krus ni Hesus. Ang paghihirap ni Hesus sa Krus ay nagbunga sa atin ng kaligtasan. Ang krus ay hindi lamang basta simbolo ng paghihirap, higit pa roon ito ay biyaya ng Diyos. Ang krus ay hindi kabiguan at katapusan, bagkos ito ang simula ng pagpapahayag ni Hesus tungkol sa muling pagkabuhay – “Sinimulang ipaalam ni Hesus sa kanyang mga alagad na dapat siyang magtungo sa Jerusalem at magbata ng maraming hirap sa kamay ng mga punong saserdote at ng mga eskriba, at kanilang ipapatay siya. Ngunit sa ikatlong araw siya’y muling mabubuhay.” (Mt. 16:21)

Ang sabi ni Archbishop Angelo Lagdameo; ang pagtalikod sa krus, ang pakamuhi sa sakripisyo at kawalan ng disiplina ay esensiya ng demonyo. Nauunawaan natin ngayon kung bakit sa ebanghelyo tinawag ni Hesus si Pedro na Satanas, sapagkat namumutawi kay Pedro ang pagtalikod sa Krus – “Huwag namang itulot ng Diyos! Hindi dapat mangyari sa inyo na magbata ng maraming hirap at mamatay sa krus” (Mt.16:22)

Sa panahon natin ngayon unti-unti nating nakakasanayan na yakapin ang kaginhawaan para sa sarili at kamuhian ang pagsasakripisyo. Kadalasan mas pinipili ang mali ngunit madaling paraan para maging maginhawa. Mas ginugusto yung maluwag at pariwarang buhay kaysa buhay na hinubog ng disiplina. Nilulunod ang sarili sa masamang bisyo upang talikuran ang mga obligasyon at problema, Ang kawalan ng pananalig sa kasagraduhan ng Sakramento ng Kasal, panunulad sa exams kaysa mag-sunog ng kilay sa pag-aaral, pagnanakaw kaysa magtrabaho ng marangal, pagbabalatkayo kaysa mag-pakababa ng kalooban. Hindi ito ang uri ng buhay na ibinahagi sa atin ng Diyos. Kapag hinayaan natin ang buhay natin sa ganitong sitwasyon, mapapalayo sa tayo sa Diyos at kaligtasan.

Hindi natin makakamtam ang kaligtasan kung patuloy tayong tatalikod sa mga hamon ng buhay, sa mga mahihirap na gawain na maaring mag-akay sa atin tungo sa kabanalan. Hindi tayo nagiging mabuting alagad kundi hindi natin papasanin ang mga sari-sarili nating mga krus sa buhay. Hindi natin matatagpuan ang langit, kung  hindi natin niyayakap ang krus ng kaligtasan dito sa lupa.